Žena bez ljubavi

Intrigantna i vrlo zanimljiva melodrama koju je veliki Luis Buñuel (Viridiana, Diskretni šarm buržoazije, Taj mračni predmet želja) snimio 1952. tijekom boravka u Meksiku, prilično je uspjela adaptacija romana "Pierre i Jean" glasovitog francuskog književnika Guya de Maupassanta. Plodan i kontroverzan naturalist Guy de Maupassant u svojim se djelima intenzivno bavio kompleksnim muško-ženskim odnosima, u širem kontekstu kojih je često oslikavao mizoginiju, korupciju te općenito širu socijalnu patologiju ne samo francuskog društva. Iako je adaptaciju de Maupassantova romana "Pierre i Jean" Buñuel držao svojim najslabijim djelom, to je još jedan dokaz redateljeve izražene samokritičnosti i težnje za savršenstvom, jer je posrijedi očekivano odlično režirano, vrlo atmosferično, naglašeno emotivno, efektnom crno-bijelom fotografijom Raúla Martíneza Soilaresa (Povratak u mladost) snimljeno te izuzetno raspoloženo glumljeno ostvarenje. U naslovnoj ulozi nastupa sjajna R. Granados, velika zvijezda iz tzv. "zlatnog razdoblja" meksičke kinematografije, a njezini su partneri J. Villareal (Tuđa djevojka, Savršena žena) i T. Junco (Anđeo uništenja).