Love Hunter: Priče iz njujorškog taksija
Film je sniman u gerilskim uslovima, ali su reditelji/scenaristi, braća Bala, uglavnom uspeli da prevaziđu ograničenja mikro budžeta
Love Hunter: Priče iz njujorškog taksija, SAD, 2014., muzički film/drama, 86 minuta
Režija: Nemanja Bala i Branislav Bala
Milan Mumin, Jelena Stupljanin, Eleanor Hutchins, Michael DeNola, Annika Peterson, Rosina Fernhoff, Chase Coleman, David Ilku
Godina u toku se pokazala prilično berićetna kada je srpska kinematografija u pitanju. Nizu ostvarenja vrednih pažnje se pridružio i debitantski film braće Bala. Uspešno kombinujući njujorški štimung sa životom i stvaralaštvom rokera Milana Mumina, film “Love Hunter: Priče iz njujorškog taksija u sebi sjedinjuje muziku i dramu.
Srpski autori su fascinirani Njujorkom. Tokom poslednjih nekoliko godina, u Velikoj jabuci su, delimično ili u potpunosti, snimljena čak tri srpska filma “Tamo i ovde” (2009), “Mamaroš” (2013) i “Jelena, Katarina, Marija” (2012). Ovom nizu se pridružuje i “Love Hunter: Priče iz njujorškog taksija“, film koji, za razliku od svojih problematičnih prethodnika, uspeva da se nametne kao ostvarenje vredno gledanja i preporuke.
Ako ste očekivali dokumentarac – prevarili ste se. “Love Hunter: Priče iz njujorškog taksija” jeste zasnovan na njujorškom poglavlju životne priče frontmena novosadske rock grupe Love Hunters, ali istovremno predstavlja i nadogradnju iste. Mumin u filmu, praktično, glumi samog sebe – srpskog rokera koji u Njujorku vozi taksi kako bi zaradio dovoljno novca i ostario svoj „detinji san“ – snimanje albuma u Americi. On se tokom noćnih vožnji sreće sa živopisnim Njujorčanima (ove anegdotske minijature zasnovane su na Muminovim stvarnim iskustvima), a preko dana pokušava da održi bend na okupu i prelomi kojoj će se ženi privoleti – dugogodišnjoj devojci Leli (crvenokosa Jelena Stupljanin) ili basistkinji Kim (crnokosa Eleanor Hutchins).
Pesma Kim u filmu zauzima važno mesto
Film je sniman u gerilskim uslovima, ali su reditelji/scenaristi, braća Bala, uglavnom uspeli da prevaziđu ograničenja mikro budžeta. Priča je jednostavna i pregledna, začinjena brojnim muzičkim numerama. Muminova fizička pojava je upečatljiva, a pozitivnom utisku, pored njegove opuštenosti i prirodnosti, doprinosi i to što se dobro uklapa sa profesionalnim glumcima. Jedna od rak rana srpskih filmova snimljenih u Njujorku – katastrofalni američki glumci u manjim/epizodnim ulogama – ovoga puta je izbegnuta. Amy Gossels je napravila odličan izbor – Amerikanci koji glume u filmu nisu zvezde, ali su svi na visini zadatka – posebno Eleanor Hutchins kojoj je pripala poprilično krupna uloga. Pametan scenario, umešna režija i kvalitetna glumačka podela doprinose da dramski segmenti u filmu funkcionišu kako treba. Što se muzičkih segmenata tiče, u filmu ih ima toliko da film povremeno počinje da poprima obrise mjuzikla. Poklonici Muminovih pesama će biti oduševljeni the best of ponudom, ali će čak i oni koji ne vole grupu Love Hunters (a autor ovog teksta spada među njih) morati da priznaju da muzika daje dodatnu, veoma važnu dimenziju ovom filmu.
“Love Hunter: Priče iz njujorškog taksija” je jedan mali film koji ima šta da ponudi. Nakon premijere na Internacionalnom filmskom festivalu u Varšavi i projekcija na nekoliko domaćih festivala tokom leta, film je stigao u beogradske bioskope, dok je distribucija u regionu još uvek pod znakom pitanja.