Pocztówki znad krawedzi

OPIS

W Ameryce film ten, a jeszcze wcześniej powieść Carrie Fisher, według której go nakręcono, miał specyficzny smaczek utworu "z kluczem". Wiadomo było bowiem, że podstarzała aktorka- alkoholiczka Doris Mann to w rzeczywistości bardzo niegdyś popularna gwiazda komedii muzycznych Debbie Reynolds, a jej ekranowa córka, też aktorka, z kolei sfrustrowana narkomanka - to owoc związku Debbie z aktorem Eddiem Fisherem: nie dorównująca rodzicom talentem ani popularnością aktorka Carrie Fisher. Polscy widzowie znają ją przede wszystkim jako księżniczkę Leę z "Gwiezdnych wojen". Carrie zagrała też wiele drugoplanowych ról m.in. w "Kiedy Harry poznał Sally", "Człowiek w czerwonym bucie", "Hannah i jej siostry" czy "Blues Brothers". Seria artykułów prasowych z życia hollywoodzkich gwiazd zaowocowała wydaniem powieści "Pocztówki znad krawędzi" i przyniosła autorce nagrodę PEN-Clubu Los Angeles dla najlepszego debiutu literackiego. Mimo że w książce opowiada o paśmie udręk związanych z uzależnieniem, robi to z wyczuciem i smakiem. Fisher wykazała sporą wszechstronność i spostrzegawczość opisując uszczypliwie, ale z humorem znane jej od dzieciństwa środowisko. Reżyser Mike Nichols, twórca m.in. "Absolwenta", "Porozmawiajmy o kobietach", "Pracującej dziewczyny" czy "Klatki dla ptaków", skoncentrował się jednak na ukazaniu nie tyle kulisów życia gwiazd, co powikłanych stosunków między sławną matką i jej dorosłą, też sławną córką, które obwiniają się wzajemnie o życiowe porażki, nie radzą sobie z upływem czasu i przemijaniem popularności. Ten pojedynek na uczucia i emocje perfekcyjnie rozgrywają dwie wielkie aktorki: Meryl Streep i Shirley MacLaine, które są największym atutem "Pocztówek". Hollywoodzka aktorka Suzanne Vale maskuje swoją niepewność na planie coraz większymi dawkami narkotyków, potem otumaniona próbuje grać, a pewnego dnia przedawkowuje i trafia do szpitala na kurację odwykową. Po powrocie trudno jej odzyskać dawną pozycję, reżyserzy boją się ją angażować w obawie, że nie zdoła ukończyć filmu. Sytuacja Suzanne jest niewesoła: ma trzydzieści parę lat, nieustabilizowane życie i marne perspektywy zawodowe na przyszłość. Wreszcie jeden z nich zgadza się powierzyć Suzanne rolę w niskobudżetowym kryminale pod warunkiem, że matka będzie nad nią czuwać. Nie mając wyboru, Suzanne przystaje na matczyną kuratelę. Władcza, pewna siebie, dbająca o swój image Doris wydaje się być idealną kandydatką do sprawowania opieki. Ale i ona ma swój wstydliwy sekret: niepohamowany pociąg do alkoholu. Zamieszkiwanie pod jednym dachem powoduje też ciągłe starcia. Córka zarzuca matce, że to z powodu podawanych jej w dzieciństwie pigułek nasennych stała się później narkomanką, atakuje ją za alkoholizm. Doris broni się tłumacząc, że zaczęła pić, gdy rozpadło się jej małżeństwo z ojcem Suzanne. Ale gdy Doris, po spowodowanym po pijanemu wypadku samochodowym, trafia do szpitala, okazuje się, że wzajemna miłość i przywiązanie nie do końca się w nich wypaliły.