Jajo węża

OPIS

To pierwszy film Ingmara Bergmana zrealizowany poza rodzinną Szwecją. W 1976 roku reżyser musiał opuścić kraj w związku z zatargiem z urzędem podatkowym. Powrócił dopiero po dwóch latach, oficjalnie oczyszczony z zarzutów. Światowa krytyka przyjęła "Jajo węża" bardzo powściągliwie. "Od twórcy wielkich moralitetów oczekiwano czegoś więcej niż obrazu zrealizowanego w konwencji filmu grozy i sięgającego do wzorów niemieckiego ekspresjonizmu z wczesnych lat dwudziestych" - jak wielokrotnie podkreślała filmowa prasa. Akcja została osadzona w realiach jednego z najbardziej dramatycznych i ponurych okresów najnowszej historii Niemiec. Były to czasy szalejącej inflacji, bezrobocia i straszliwej nędzy. Rzecz dzieje się w Berlinie między 3 a 11 listopada 1923 roku w okresie nieudanego monachijskiego puczu Hitlera. Główny wątek koncentruje się wokół tragicznych zmagań dwojga bohaterów - Abla Rosenberga i jego bratowej Manueli. W świecie upodlenia, poniżenia i nędzy próbują znaleźć sens egzystencji i dalszego życia. Oboje byli kiedyś uznanymi artystami cyrkowymi. Przybyli z Ameryki w poszukiwaniu pracy, ale i tu nie znajdują żadnego zajęcia. Film otwiera scena śmierci brata Abla. Bezrobotny mężczyzna wraca nocą do hotelowego pokoju, gdzie znajduje martwego Maxa, który popełnił samobójstwo. Śledztwo prowadzi inspektor Bauer. Zatrzymany przez policję Abel jest przesłuchiwany jako główny podejrzany. To już kolejne samobójstwo popełnione w jego najbliższym otoczeniu. Tymczasem Abel odnajduje Manuelę, wdowę po Maxie, która występuje w nędznym kabarecie. Dawniej tworzyli słynne trapezowe trio, ale lata świetności dawno minęły. Gdy kabaret demolują bojówkarze, Abel i Manuela przyjmują pracę w klinice, zarządzanej przez doktora Vergerusa, który prowadzi tajne eksperymenty medyczne. Bada odporność na ból i napięcia psychiczne, chcąc stworzyć nową rasę nadludzi. Pewnej nocy Abel znajduje martwą Manuelę. Dramat, 114 min, RFN/USA 1977