Wenus z Ille

OPIS

Adaptacja opowiadania klasyka dziewiętnastowiecznej noweli realistycznej Prospera Merimee (1803-70), autora mistrzowskich krótkich utworów ("Kolomba", "Carmen", "Lokis") łączących trafność obyczajowej obserwacji z niezwykłym klimatem i scenerią. Jean, właściciel oberży na granicy francusko-hiszpańskiej, szczyci się posiadaniem antycznego posągu Wenus z Ille. Rzeźbę otacza jednak zła sława: według legendy ludzi, którzy się z nią zetkną, spotyka nieszczęście. Karczmarz, wielbiciel i znawca antyku, niewiele sobie jednak robi z ludowych bajań i z dumą prezentuje swój skarb przybyłemu właśnie do gospody kolejnemu gościowi - sławnemu archeologowi. Ponieważ nazajutrz ma się odbyć ślub jedynego syna oberżysty, Alphonse'a, z miejscową panną, ojciec zaprasza na tę uroczystość również znamienitego gościa. Niestety, ponura przepowiednia dotycząca posągu spełnia się i w tym przypadku. Po przyjęciu weselnym, kiedy młodzi małżonkowie udają się do sypialni, Alphonse niespodziewanie umiera. Jego zaszokowana połowica przedstawia zebranym bardzo dziwnie brzmiący opis okoliczności, w których nastąpił zgon. Czyżby legenda okazała się prawdą? Na wszelki wypadek zapada decyzja o przetopieniu posągu na dzwon kościelny.