Człowiek słoń

OPIS

W 1978 r. David Lynch poznał Christophera de Vore i Erica Bergena, autorów scenariusza "Człowieka słonia", poszukujących możliwości jego sfilmowania. Tekst opowiadał o Johnie Merricku - żyjącym pod koniec XIX w. w Anglii człowieku cierpiącym na rzadką chorobę. Objawiała się ona przede wszystkim nadmiernym, nieproporcjonalnym rozrostem kości i ogólną deformacją ciała. Lynch, któremu spodobał się pomysł nakręcenia filmu osadzonego w realiach wiktoriańskiej Anglii, zgodził się reżyserować pod warunkiem, że film będzie czarno - biały. Przerobił też scenariusz, sięgając do tekstów źródłowych: pamiętników Fredericka Trevesa, lekarza, który zaopiekował się Merrickiem "The Elephant Man and Other Reminiscences" oraz "The Elephant Man: A Study in Human Dignity" Ashleya Montagu. Ponadto dodał zagadkowy prolog i w efekcie również on wymieniony jest w czołówce filmu jako współautor scenariusza. "Człowiek słoń" zdobył w 1980 r. trzy nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej. Jedno z tych prestiżowych wyróżnień przypadło odtwórcy głównej roli, Johnowi Hurtowi. W tym samym roku film otrzymał aż osiem nominacji do Oscara, a rok później został uhonorowany francuskim Cezarem. Dzieło Lyncha to wnikliwe studium nieprzystosowania, opowieść o tolerancji, o potrzebie zauważania człowieka, jego odmienności i niepowtarzalności. Cierpienie i nieszczęście Merricka nie wiąże się tylko z samą jego odmiennością, brzydotą i bólem towarzyszącym chorobie. Najdotkliwsze dla niego jest osaczenie przez żądnych sensacji ludzi, ciągłe wystawianie na pośmiewisko. W pewnym sensie takimi podglądaczami stają się również widzowie filmu, chociaż reżyser nie epatuje ich widokiem swego bohatera. Dopiero po pół godzinie po raz pierwszy pokazuje w pełnym świetle jego twarz.