Klucz do koszmaru

OPIS

Młoda pielęgniarka zatrudnia się w położonym na odludziu domu jako opiekunka starszego, sparaliżowanego mężczyzny. Wkrótce odkrywa, że prawdziwą przyczyną cierpień jej pacjenta mogą być tajemnicze obrzędy popularnej wśród miejscowych odmiany czarnej magii. Już sam tytuł "Klucz do koszmaru" sugeruje, że film Iaina Softleya należy zaliczyć do szeroko pojętego kina grozy. Jeśli zaś dodać, że scenarzysta Ehren Kruger ma w swym artystycznym dorobku takie produkcje, jak "Krzyk 3" oraz "The Ring" i "Ring 2" sugestia musi zamienić się w pewność. Rzeczywiście, amatorzy horrorów podczas projekcji "Klucza do koszmaru" poczują się jak w domu: położona na bagnistym odludziu stara, tajemnicza posesja; liczne sceny rozgrywające się nocą przy akompaniamencie burzy z piorunami; mroczny sekret z przeszłości; obrzędy czarnej magii; atmosfera osaczenia i osamotnienia żadnego z tych atrybutów filmów z dreszczykiem nie brakuje w dziele Softleya. Główną rolę młodej, pełnej ideałów (i wyrzutów sumienia) pielęgniarki nadspodziewanie przekonująco zagrała Kate Hudson, obsadzana wcześniej głównie w słodkich jak tort weselny komediach romantycznych. Znakomity okazał się również doświadczony John Hurt, mimo, że swą aktorską ekspresję zgodnie z wymogami scenariusza musiał ograniczyć do mimiki twarzy i skromnej zresztą gry ciałem. A Gena Rowlands kolejny raz udowodniła swój wielki talent i skalę aktorskich możliwości. Wszystko to sprawia, że, jak pisał jeden z recenzentów, w miarę oglądania filmu "autentycznie zaczyna zależeć nam na bohaterach". Nowy Orlean, czasy współczesne. Dwudziestopięcioletnia Caroline pracuje jako pielęgniarka w hospicjum. Jednak instrumentalny, pozbawiony autentycznej empatii sposób, w jaki traktuje się tu umierających sprawia, że dziewczyna rzuca pracę i postanawia zatrudnić się w położonym godzinę drogi od miasta domu. Ma się tam opiekować starym, sparaliżowanym po wylewie mężczyzną. Wszystko wskazuje na to, że jego dni są już policzone. Stałym gościem w posesji jest młody prawnik, nadzorujący sporządzanie testamentu. Żona umierającego, Violet Devereaux, również wydaje się pogodzona z losem. Jednak jej zachowanie od początku wydaje się Caroline nieco podejrzane. Podejrzenia narastają, gdy mąż Violet, mimo rzekomego paraliżu, przekazuje dziewczynie napisane własnoręcznie krótkie błaganie o pomoc. Caroline, która otrzymała od gospodyni uniwersalny klucz do wszystkich kilkudziesięciu pokojów w rozległym domu, zaczyna w tajemnicy przed swą chlebodawczynią myszkować po posesji. Niebawem odkrywa na strychu tajemnicze drzwi, do których co za dziwny zbieg okoliczności uniwersalny klucz nie pasuje.