SADRžAJ
Treća emisija ciklusa „Vrli novi svet na naše oči“ svedoči o zlatnom dobu pariskog noćnog života: kabareima Grada svetlosti, kada se, sredinom 20. veka, tamo odvijao zadimljeni, strasni i neponovljivi muzički život koji nema presedana u istoriji muzike i zabave u svetu. Leva obala Sene (Rive gauche) na kojoj behu smešteni svi ovi objekti noćnog života, bila je pola veka epicentar života i muzike koji se nigde ne mogu ponoviti niti imitirati. Žak Brel, Žorž Brasans, Žilijet Greko, Šarl Aznavur, Edit Pjaf... nema kraja kolekciji muzičkih imena koja su iz tih malenih zadimljenih prostora (svuda se pušilo bez zabrane) izašla u svet velike muzike i gramofonskih ploča koje se prodaju u milionskim tiražima.
Pariski kabarei kojih više nema, svi pozatvarani, važna su etapa našeg kolektivnog puta u neizvesnu budućnost globalizacije, i temeljan reper za koji se mi, što još smatramo da ne mora svako jelo na svetu da ima isti ukus, možemo uhvatiti kada govorimo o posebnosti čija vrednost ne prolazi. Ma koliko, dakle, možda više voleli blazirane pesme savremenih hitmejkera čiji zvuk nema nikakve razlike od pevača do pevača, vi ne možete poreći vrednost šansonjerskog muzičkog sklada koji, kroz glas interpretatora, kroz poruku njegove individualne izvedbe, kroz melanholiju koja veje iz stihova koji govore o ljubavi i tuzi, ustanovljava jednu veliku muzičku istinu.
U emisiji čija je špica remek delo televizijskog stvaralaštva, o tom prohujalom vremenu govore Žilijet Greko, Šarl Aznavur, glumac Žan Rošfor i drugi šansonjerski bardovi čija imena manje znače našoj publici ali čija su sećanja na ta vremena dragocena i dirljiva. Emisija naravno obiluje arhivskim snimcima sa kojih saznajemo toliko o duhu jednog vremena koje sa ove distance, iz doba unificirane muzike i obesmišljenog noćnog života, deluje kao pogled u čarobni svet u kom je život imao ukus, boju i miris slobode.
Fotografije
