Ekonomski i društveni preobražaj srpskog društva i države, od 1804. godine do Prvog svetskog rata, jeste borba da se savladaju, za današnje prilike, nezamislivi nedostatci. Srbija tog vremena je zemlja bez institucija, puteva i škola, sa skoro potpuno nepismenim stanovništvom koje živi po selima. Privreda ne postoji. Do 1914. u Srbiji su stvorene sve institucije koje čine modernu državu. Iškolovano je, mahom u inostranstvu, nekoliko generacija intelektualaca i otvorene su škole. Nizom akata zaštićen je mali seljački posed, a 1837. otvoren je prvi rudnik uglja u selu Miliva. Sredinom 19. veka izgrađena je Topolivnica u Kragujevcu, nekoliko parnih mlinova i fabrika za preradu mesa i voća. Pruga Beograd - Niš završena je 1884. godine, da bi uglavnom ručno za dvadeset godina bilo izgrađeno skoro hiljadu kilometara novih pruga. Beograd je bio među prvim evropskim gradovima sa električnim osvetljenjem, a u prvoj deceniji 20. veka u Srbiji je podignuto deset malih hidroelektrana.
Seriju Privredna istorija Srbije čini devet polučasovnih epizoda koje hronološki prate nastanak i razvoj vojne industrije, rudarstva, poljoprivrede, nastanak pošte i telefonije, izgradnju pruge Beograd - Niš i elektrifikaciju. O tom vremenu i navedenim temama govore istoričari: dr Suzana Rajić, dr Ljubinka Trgovčević, dr Bojana Katić Miljković, dr Dubravka Stojanović, dr Nenad Banjac, dr Radivoje Radić, dr Predrag Marković kao i niz istraživača i hroničara.
