Содржина
Еднаш живеел човек со име Едвард Ножицата чии раце биле студени, но срцето му било топло. Знаете, Едвард не бил вистински човек - тој бил создаден. А, неговиот живот засекогаш го сменил градот во кој живеел. Изумителот кој живеел во палата високо над градот го создал Едвард Ножицата. Изумителот му дал на Едвард срце, мозок, па дури и кожа. Му дал сѐ што му треба да води исполнет живот, освен едно: предвремената смрт на изумителот го оставила Едвард со остри метални ножици, каде што требало да му стојат прстите. За Едвард Ножицата, секое дејство било потенцијално смртоносно. Кога се чешал си нанесувал рани, се бодел кога правел занесни гестови, а облекувањето било чин на чисто уништување. Но, сѐ било добро, затоа што Едвард живеел сам во палатата високо над градот, каде не можел да повреди никого, а и никој не можел да го повреди него. Сепак, додека гледал навечер кон градот од неговиот осамен дом со ехо, чувствувал копнеж. Нешто недостигаше. Сѐ до денот кога го посетила дамата од Авон.